دوستي كه در يكي از مناطق خشك و كم آب زندگي مي كرد و هم اكنون در آستانه شصت سالگي  دوران بازنشستگي و با زن نشستگي را مي گذراند ! ، خاطره اي بسيار جالب از دوران كودكي يعني بيش از پنجاه سال پيش تعريف مي كرد كه در روشي ابتكاري براي آبياري نهال و درختچه ها ضمن صرفه جويي قابل ملاحظه مزاياي ديگري نيز بهمراه داشت ، و مطمئنا اين روش جالب در استاني مانند يزد كه هر قطره آب حكم كيميا را دارد بسيار مي تواند كارآمد باشد .

اما بشنويد از خاطره اين دوست كه مي گفت :

در دوران خردسالي كه شايد هنوز به سن مدرسه هم نرسيده بود يعني بيش از پنجاه سال پيش ، قرار بود طرحي براي احيا و گسترش فضاي سبز و پوشش گياهي برخي مناطق بياباني خشك اجرا شود ؛ به گفته او مسئوليت منطقه اي در حدود چند هكتار به پدر او و يكي دو نفر ديگر سپرده شده بود ؛ وظيفه آنها اين بود كه چاله كوچكي در پاي درختچه ها و نهالها ايجاد نموده و كوزه هاي سفالي معمولي را در خاك پاي درختچه ها مدفون مي كردند بطوريكه قسمت باريك يعني گردن و درب كوزه در حد سه چهار سانتيمتر از سطح خاك بالاتر بود !!.

سپس براي آبياري درختچه ها كوزه ها را با آب پر مي كردند و براي پيشگيري از ريختن خاك و مواد اضافي درپوش كوچكي بر درب كوزه مي گذاشتند !! ، آب به تدريج از ديواره سفالي كوزه تراوش كرده و بطور مداوم محدوده اطراف ريشه گياه را مرطوب نگهداشته و آبياري مي نمود ؟!

از كوزه همان برون تراود كه در اوست ؟! . . . . . .

• نویسنده : یزد فردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا